politruk
English
Etymology
Borrowed from Russian политру́к (politrúk).
Noun
politruk (plural politruks)
- (communism, military) A supervisory political officer responsible for ideological education and organization; political commissar
Translations
Translations
|
Polish
Etymology
Borrowed from Russian политру́к (politrúk).
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈli.truk/
Audio: (file) - Rhymes: -itruk
- Syllabification: po‧li‧truk
Noun
politruk m pers
- (colloquial, historical) politruk
Declension
Declension of politruk
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | politruk | politrucy/politruki (deprecative) |
| genitive | politruka | politruków |
| dative | politrukowi | politrukom |
| accusative | politruka | politruków |
| instrumental | politrukiem | politrukami |
| locative | politruku | politrukach |
| vocative | politruku | politrucy |
Further reading
- politruk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- politruk in Polish dictionaries at PWN
Swedish
Etymology
Noun
politruk c
- (historical) political officer in a Communist country
- (figurative, derogatory) person with power, especially those that have received power due to political connections rather than competence
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | politruk | politruks |
| definite | politruken | politrukens | |
| plural | indefinite | politruker | politrukers |
| definite | politrukerna | politrukernas |