populatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of populor.
Participle
populātus (feminine populāta, neuter populātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | populātus | populāta | populātum | populātī | populātae | populāta | |
| genitive | populātī | populātae | populātī | populātōrum | populātārum | populātōrum | |
| dative | populātō | populātae | populātō | populātīs | |||
| accusative | populātum | populātam | populātum | populātōs | populātās | populāta | |
| ablative | populātō | populātā | populātō | populātīs | |||
| vocative | populāte | populāta | populātum | populātī | populātae | populāta | |
References
- “populatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "populatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- populatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.