poruchać

Polish

Etymology

From po- (“iterative prefix”) +‎ ruchać (“to fuck”).

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈru.xat͡ɕ/
  • Rhymes: -uxat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ru‧chać

Verb

poruchać pf

  1. (transitive, vulgar) to fuck some, to get some, to satisfy one's sexual urges

Conjugation

Conjugation of poruchać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poruchać
future tense 1st porucham poruchamy
2nd poruchasz poruchacie
3rd porucha poruchają
impersonal porucha się
past tense 1st poruchałem,
-(e)m poruchał 		poruchałam,
-(e)m poruchała 		poruchałom,
-(e)m poruchało 		poruchaliśmy,
-(e)śmy poruchali 		poruchałyśmy,
-(e)śmy poruchały
2nd poruchałeś,
-(e)ś poruchał 		poruchałaś,
-(e)ś poruchała 		poruchałoś,
-(e)ś poruchało 		poruchaliście,
-(e)ście poruchali 		poruchałyście,
-(e)ście poruchały
3rd poruchał poruchała poruchało poruchali poruchały
impersonal poruchano
conditional 1st poruchałbym,
bym poruchał 		poruchałabym,
bym poruchała 		poruchałobym,
bym poruchało 		poruchalibyśmy,
byśmy poruchali 		poruchałybyśmy,
byśmy poruchały
2nd poruchałbyś,
byś poruchał 		poruchałabyś,
byś poruchała 		poruchałobyś,
byś poruchało 		poruchalibyście,
byście poruchali 		poruchałybyście,
byście poruchały
3rd poruchałby,
by poruchał 		poruchałaby,
by poruchała 		poruchałoby,
by poruchało 		poruchaliby,
by poruchali 		poruchałyby,
by poruchały
impersonal poruchano by
imperative 1st niech porucham poruchajmy
2nd poruchaj poruchajcie
3rd niech porucha niech poruchają
anterior adverbial participle poruchawszy
verbal noun poruchanie

Further reading

  • poruchać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poruchać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.