possessus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of possideō.
Participle
possessus (feminine possessa, neuter possessum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | possessus | possessa | possessum | possessī | possessae | possessa | |
| genitive | possessī | possessae | possessī | possessōrum | possessārum | possessōrum | |
| dative | possessō | possessae | possessō | possessīs | |||
| accusative | possessum | possessam | possessum | possessōs | possessās | possessa | |
| ablative | possessō | possessā | possessō | possessīs | |||
| vocative | possesse | possessa | possessum | possessī | possessae | possessa | |
References
- “possessus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “possessus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- possessus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.