powrotny
Polish
Etymology
From powrót + -ny. First attested in 1656–1688.[1]
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ɔtnɘ
- Syllabification: po‧wrot‧ny
Adjective
powrotny (not comparable, derived adverb powrotnie)
- (relational) return (of or relating to the act of coming back)
- bilet powrotny ― return ticket
Declension
Declension of powrotny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | powrotny | powrotna | powrotne | powrotni | powrotne | |
| genitive | powrotnego | powrotnej | powrotnego | powrotnych | ||
| dative | powrotnemu | powrotnej | powrotnemu | powrotnym | ||
| accusative | powrotnego | powrotny | powrotną | powrotne | powrotnych | powrotne |
| instrumental | powrotnym | powrotną | powrotnym | powrotnymi | ||
| locative | powrotnym | powrotnej | powrotnym | powrotnych | ||
References
Further reading
- powrotny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- powrotny in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “powrotny”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “powrotny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “powrotny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 863