pozbawiony

Polish

Etymology

From pozbawić +‎ -ony.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔ.zbaˈvjɔ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnɘ
  • Syllabification: po‧zba‧wio‧ny

Adjective

pozbawiony (not comparable, no derived adverb)

  1. lacking, devoid, deprived, bereft [with genitive ‘of what/whom’]

Declension

Declension of pozbawiony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative pozbawiony pozbawiona pozbawione pozbawieni pozbawione
genitive pozbawionego pozbawionej pozbawionego pozbawionych
dative pozbawionemu pozbawionej pozbawionemu pozbawionym
accusative pozbawionego pozbawiony pozbawioną pozbawione pozbawionych pozbawione
instrumental pozbawionym pozbawioną pozbawionym pozbawionymi
locative pozbawionym pozbawionej pozbawionym pozbawionych
verbs

Participle

pozbawiony (passive adjectival)

  1. masculine singular passive adjectival participle of pozbawić

Further reading

  • pozbawiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pozbawiony in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.