pozostały

Polish

Etymology

From pozostać +‎ -ły.[1] First attested in the 16th century.[2]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /pɔ.zɔˈsta.wɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -awɘ
  • Syllabification: po‧zo‧sta‧ły

Adjective

pozostały (not comparable, no derived adverb)

  1. remaining, leftover
  2. remaining (having not left)
  3. remaining, leftover (still existing after the rest has disappeared) [with po (+ locative) ‘from what’]
  4. remaining (available after the death of someone or dissolution of an institution) [with po (+ locative) ‘from whom/what’]
  5. remaining (continuing to have a particular trait)
  6. (sometimes nominalized) remaining (belonging to a different group)

Declension

Declension of pozostały (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative pozostały pozostała pozostałe pozostali pozostałe
genitive pozostałego pozostałej pozostałego pozostałych
dative pozostałemu pozostałej pozostałemu pozostałym
accusative pozostałego pozostały pozostałą pozostałe pozostałych pozostałe
instrumental pozostałym pozostałą pozostałym pozostałymi
locative pozostałym pozostałej pozostałym pozostałych

Verb

pozostały

  1. third-person plural nonvirile past of pozostać

References

  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “pozostały”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pozostały”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.