praeceptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecipiō.

Participle

praeceptus (feminine praecepta, neuter praeceptum); first/second-declension participle

  1. anticipated
  2. taught, instructed
  3. ordered, commanded

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praeceptus praecepta praeceptum praeceptī praeceptae praecepta
genitive praeceptī praeceptae praeceptī praeceptōrum praeceptārum praeceptōrum
dative praeceptō praeceptae praeceptō praeceptīs
accusative praeceptum praeceptam praeceptum praeceptōs praeceptās praecepta
ablative praeceptō praeceptā praeceptō praeceptīs
vocative praecepte praecepta praeceptum praeceptī praeceptae praecepta

References

  • praeceptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeceptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeceptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.