praecino

Latin

Alternative forms

Etymology

From prae- (“before”) +‎ cano (“I sing”).

Pronunciation

Verb

praecinō (present infinitive praecinere, perfect active praecinuī, supine praecentum); third conjugation

  1. to sing or play before
  2. to predict, foretell

Conjugation

   Conjugation of praecinō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecinō praecinis praecinit praecinimus praecinitis praecinunt
imperfect praecinēbam praecinēbās praecinēbat praecinēbāmus praecinēbātis praecinēbant
future praecinam praecinēs praecinet praecinēmus praecinētis praecinent
perfect praecinuī praecinuistī praecinuit praecinuimus praecinuistis praecinuērunt,
praecinuēre
pluperfect praecinueram praecinuerās praecinuerat praecinuerāmus praecinuerātis praecinuerant
future perfect praecinuerō praecinueris praecinuerit praecinuerimus praecinueritis praecinuerint
passive present praecinor praecineris,
praecinere 		praecinitur praecinimur praeciniminī praecinuntur
imperfect praecinēbar praecinēbāris,
praecinēbāre 		praecinēbātur praecinēbāmur praecinēbāminī praecinēbantur
future praecinar praecinēris,
praecinēre 		praecinētur praecinēmur praecinēminī praecinentur
perfect praecentus + present active indicative of sum
pluperfect praecentus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecentus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecinam praecinās praecinat praecināmus praecinātis praecinant
imperfect praecinerem praecinerēs praecineret praecinerēmus praecinerētis praecinerent
perfect praecinuerim praecinuerīs praecinuerit praecinuerīmus praecinuerītis praecinuerint
pluperfect praecinuissem praecinuissēs praecinuisset praecinuissēmus praecinuissētis praecinuissent
passive present praecinar praecināris,
praecināre 		praecinātur praecināmur praecināminī praecinantur
imperfect praecinerer praecinerēris,
praecinerēre 		praecinerētur praecinerēmur praecinerēminī praecinerentur
perfect praecentus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecentus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praecine — — praecinite —
future — praecinitō praecinitō — praecinitōte praecinuntō
passive present — praecinere — — praeciniminī —
future — praecinitor praecinitor — — praecinuntor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present praecinere praecinī praecinēns —
future praecentūrum esse praecentum īrī praecentūrus praecinendus,
praecinundus
perfect praecinuisse praecentum esse — praecentus
future perfect — praecentum fore — —
perfect potential praecentūrum fuisse — — —
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praecinendī praecinendō praecinendum praecinendō praecentum praecentū

References

  • “praecino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • “praecino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praecino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.