praeclamo

Latin

Etymology

From prae- +‎ clamo.

Pronunciation

Verb

praeclāmō (present infinitive praeclāmāre, perfect active praeclāmāvī, supine praeclāmātum); first conjugation

  1. to forewarn (cry out beforehand)

Conjugation

   Conjugation of praeclāmō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praeclāmō praeclāmās praeclāmat praeclāmāmus praeclāmātis praeclāmant
imperfect praeclāmābam praeclāmābās praeclāmābat praeclāmābāmus praeclāmābātis praeclāmābant
future praeclāmābō praeclāmābis praeclāmābit praeclāmābimus praeclāmābitis praeclāmābunt
perfect praeclāmāvī praeclāmāvistī praeclāmāvit praeclāmāvimus praeclāmāvistis praeclāmāvērunt,
praeclāmāvēre
pluperfect praeclāmāveram praeclāmāverās praeclāmāverat praeclāmāverāmus praeclāmāverātis praeclāmāverant
future perfect praeclāmāverō praeclāmāveris praeclāmāverit praeclāmāverimus praeclāmāveritis praeclāmāverint
passive present praeclāmor praeclāmāris,
praeclāmāre 		praeclāmātur praeclāmāmur praeclāmāminī praeclāmantur
imperfect praeclāmābar praeclāmābāris,
praeclāmābāre 		praeclāmābātur praeclāmābāmur praeclāmābāminī praeclāmābantur
future praeclāmābor praeclāmāberis,
praeclāmābere 		praeclāmābitur praeclāmābimur praeclāmābiminī praeclāmābuntur
perfect praeclāmātus + present active indicative of sum
pluperfect praeclāmātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeclāmātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praeclāmem praeclāmēs praeclāmet praeclāmēmus praeclāmētis praeclāment
imperfect praeclāmārem praeclāmārēs praeclāmāret praeclāmārēmus praeclāmārētis praeclāmārent
perfect praeclāmāverim praeclāmāverīs praeclāmāverit praeclāmāverīmus praeclāmāverītis praeclāmāverint
pluperfect praeclāmāvissem praeclāmāvissēs praeclāmāvisset praeclāmāvissēmus praeclāmāvissētis praeclāmāvissent
passive present praeclāmer praeclāmēris,
praeclāmēre 		praeclāmētur praeclāmēmur praeclāmēminī praeclāmentur
imperfect praeclāmārer praeclāmārēris,
praeclāmārēre 		praeclāmārētur praeclāmārēmur praeclāmārēminī praeclāmārentur
perfect praeclāmātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeclāmātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praeclāmā — — praeclāmāte —
future — praeclāmātō praeclāmātō — praeclāmātōte praeclāmantō
passive present — praeclāmāre — — praeclāmāminī —
future — praeclāmātor praeclāmātor — — praeclāmantor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present praeclāmāre praeclāmārī praeclāmāns —
future praeclāmātūrum esse praeclāmātum īrī praeclāmātūrus praeclāmandus
perfect praeclāmāvisse praeclāmātum esse — praeclāmātus
future perfect — praeclāmātum fore — —
perfect potential praeclāmātūrum fuisse — — —
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praeclāmandī praeclāmandō praeclāmandum praeclāmandō praeclāmātum praeclāmātū

Derived terms

  • praeclāmitātor

References

  • “praeclamo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeclamo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.