praecogitans
Latin
Etymology
Present participle of praecōgitō
Participle
praecōgitāns (genitive praecōgitantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praecōgitāns | praecōgitantēs | praecōgitantia | ||
| genitive | praecōgitantis | praecōgitantium | |||
| dative | praecōgitantī | praecōgitantibus | |||
| accusative | praecōgitantem | praecōgitāns | praecōgitantēs praecōgitantīs |
praecōgitantia | |
| ablative | praecōgitante praecōgitantī1 |
praecōgitantibus | |||
| vocative | praecōgitāns | praecōgitantēs | praecōgitantia | ||
1When used purely as an adjective.