praecognitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecognoscō.

Participle

praecognitus (feminine praecognita, neuter praecognitum); first/second-declension participle

  1. foreknown, foreseen

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praecognitus praecognita praecognitum praecognitī praecognitae praecognita
genitive praecognitī praecognitae praecognitī praecognitōrum praecognitārum praecognitōrum
dative praecognitō praecognitae praecognitō praecognitīs
accusative praecognitum praecognitam praecognitum praecognitōs praecognitās praecognita
ablative praecognitō praecognitā praecognitō praecognitīs
vocative praecognite praecognita praecognitum praecognitī praecognitae praecognita