praecoquus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈprae̯.kɔ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈprɛː.ko.kʷus]
Adjective
praecoquus (feminine praecoqua, neuter praecoquum); first/second-declension adjective
- alternative form of praecox
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praecoquus | praecoqua | praecoquum | praecoquī | praecoquae | praecoqua | |
| genitive | praecoquī | praecoquae | praecoquī | praecoquōrum | praecoquārum | praecoquōrum | |
| dative | praecoquō | praecoquae | praecoquō | praecoquīs | |||
| accusative | praecoquum | praecoquam | praecoquum | praecoquōs | praecoquās | praecoqua | |
| ablative | praecoquō | praecoquā | praecoquō | praecoquīs | |||
| vocative | praecoque | praecoqua | praecoquum | praecoquī | praecoquae | praecoqua | |
References
- “praecoquus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "praecoquus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- praecoquus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.