praecursus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecurrō.

Participle

praecursus (feminine praecursa, neuter praecursum); first/second-declension participle

  1. preceded
  2. surpassed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praecursus praecursa praecursum praecursī praecursae praecursa
genitive praecursī praecursae praecursī praecursōrum praecursārum praecursōrum
dative praecursō praecursae praecursō praecursīs
accusative praecursum praecursam praecursum praecursōs praecursās praecursa
ablative praecursō praecursā praecursō praecursīs
vocative praecurse praecursa praecursum praecursī praecursae praecursa

Descendants

  • Italian: precorso

References

  • praecursus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "praecursus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • praecursus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • praecursus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016