praedans
Latin
Etymology
Present participle of praedor.
Participle
praedāns (genitive praedantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praedāns | praedantēs | praedantia | ||
| genitive | praedantis | praedantium | |||
| dative | praedantī | praedantibus | |||
| accusative | praedantem | praedāns | praedantēs praedantīs |
praedantia | |
| ablative | praedante praedantī1 |
praedantibus | |||
| vocative | praedāns | praedantēs | praedantia | ||
1When used purely as an adjective.