praedatorius
Latin
Etymology
From praedator.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.daːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.d̪aˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
praedātōrius (feminine praedātōria, neuter praedātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praedātōrius | praedātōria | praedātōrium | praedātōriī | praedātōriae | praedātōria | |
| genitive | praedātōriī | praedātōriae | praedātōriī | praedātōriōrum | praedātōriārum | praedātōriōrum | |
| dative | praedātōriō | praedātōriae | praedātōriō | praedātōriīs | |||
| accusative | praedātōrium | praedātōriam | praedātōrium | praedātōriōs | praedātōriās | praedātōria | |
| ablative | praedātōriō | praedātōriā | praedātōriō | praedātōriīs | |||
| vocative | praedātōrie | praedātōria | praedātōrium | praedātōriī | praedātōriae | praedātōria | |
Descendants
- English: predatory
References
- “praedatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praedatorius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praedatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.