praedatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praedor.
Participle
praedātus (feminine praedāta, neuter praedātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praedātus | praedāta | praedātum | praedātī | praedātae | praedāta | |
| genitive | praedātī | praedātae | praedātī | praedātōrum | praedātārum | praedātōrum | |
| dative | praedātō | praedātae | praedātō | praedātīs | |||
| accusative | praedātum | praedātam | praedātum | praedātōs | praedātās | praedāta | |
| ablative | praedātō | praedātā | praedātō | praedātīs | |||
| vocative | praedāte | praedāta | praedātum | praedātī | praedātae | praedāta | |
References
- “praedatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praedatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praedatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to go in search of plunder, booty: praedatum ire
- to go in search of plunder, booty: praedatum ire