praedicans
Latin
Etymology
Present active participle of praedicō (“proclaim; announce; preach”).
Participle
praedicāns (genitive praedicantis); third-declension one-termination participle
- proclaiming, declaring publicly
- announcing, making known
- praising, commending, extolling
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praedicāns | praedicantēs | praedicantia | ||
| genitive | praedicantis | praedicantium | |||
| dative | praedicantī | praedicantibus | |||
| accusative | praedicantem | praedicāns | praedicantēs praedicantīs |
praedicantia | |
| ablative | praedicante praedicantī1 |
praedicantibus | |||
| vocative | praedicāns | praedicantēs | praedicantia | ||
1When used purely as an adjective.