praedicativus

Latin

Etymology

From praedicātus (past participle of praedicō) +‎ -īvus.

Pronunciation

Adjective

praedicātīvus (feminine praedicātīva, neuter praedicātīvum); first/second-declension adjective

  1. declaring, asserting, predicative

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praedicātīvus praedicātīva praedicātīvum praedicātīvī praedicātīvae praedicātīva
genitive praedicātīvī praedicātīvae praedicātīvī praedicātīvōrum praedicātīvārum praedicātīvōrum
dative praedicātīvō praedicātīvae praedicātīvō praedicātīvīs
accusative praedicātīvum praedicātīvam praedicātīvum praedicātīvōs praedicātīvās praedicātīva
ablative praedicātīvō praedicātīvā praedicātīvō praedicātīvīs
vocative praedicātīve praedicātīva praedicātīvum praedicātīvī praedicātīvae praedicātīva

Descendants

  • Italian: predicativo
  • Portuguese: predicativo
  • Spanish: predicativo

References