praedictum
Latin
Etymology
From praedictus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯ˈdɪk.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [preˈd̪ik.t̪um]
Noun
praedictum n (genitive praedictī); second declension
- prediction
- Synonyms: praedictiō, prophētīa, fātum
- forewarning
- command
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praedictum | praedicta |
| genitive | praedictī | praedictōrum |
| dative | praedictō | praedictīs |
| accusative | praedictum | praedicta |
| ablative | praedictō | praedictīs |
| vocative | praedictum | praedicta |
Verb
praedictum
- accusative supine of praedīcō
Participle
praedictum
- inflection of praedictus:
- nominative/accusative/vocative neuter singular
- accusative masculine singular
References
- “praedictum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praedictum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praedictum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.