praeditus
Latin
Etymology
From prae + datus (past participle of dō).[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈprae̯.dɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈprɛː.d̪i.t̪us]
Adjective
praeditus (feminine praedita, neuter praeditum); first/second-declension adjective
- endowed, gifted, provided with, possessed of something (construed with ablative)
- (post-Augustean, of a deity, construed with the dative) placed or set over, presiding over any thing
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praeditus | praedita | praeditum | praeditī | praeditae | praedita | |
| genitive | praeditī | praeditae | praeditī | praeditōrum | praeditārum | praeditōrum | |
| dative | praeditō | praeditae | praeditō | praeditīs | |||
| accusative | praeditum | praeditam | praeditum | praeditōs | praeditās | praedita | |
| ablative | praeditō | praeditā | praeditō | praeditīs | |||
| vocative | praedite | praedita | praeditum | praeditī | praeditae | praedita | |
Synonyms
- (endowed, gifted, provided with, possessed of): īnstrūctus, ōrnātus
- (of a deity: placed over, set over, presiding over): praepositus
References
- “praedĭtus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praeditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "praeditus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- praeditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be endowed with sense: sensibus praeditum esse
- to be in a dignified position: summa dignitate praeditum esse
- a man of ability: vir magno ingenio praeditus
- to possess experience: usu praeditum esse
- to be gifted, talented (not praeditum esse by itself): bona indole (always in sing.) praeditum esse
- to possess rich mental endowments: summo ingenio praeditum esse
- to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)
- to be endowed with reason: ratione praeditum esse, uti
- to be endowed with sense: sensibus praeditum esse