praedominatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praedominor.
Participle
praedominātus (feminine praedomināta, neuter praedominātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praedominātus | praedomināta | praedominātum | praedominātī | praedominātae | praedomināta | |
| genitive | praedominātī | praedominātae | praedominātī | praedominātōrum | praedominātārum | praedominātōrum | |
| dative | praedominātō | praedominātae | praedominātō | praedominātīs | |||
| accusative | praedominātum | praedominātam | praedominātum | praedominātōs | praedominātās | praedomināta | |
| ablative | praedominātō | praedominātā | praedominātō | praedominātīs | |||
| vocative | praedomināte | praedomināta | praedominātum | praedominātī | praedominātae | praedomināta | |