praeductorius
Latin
Etymology
From *praeductor + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.dʊkˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.d̪ukˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
praeductōrius (feminine praeductōria, neuter praeductōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praeductōrius | praeductōria | praeductōrium | praeductōriī | praeductōriae | praeductōria | |
| genitive | praeductōriī | praeductōriae | praeductōriī | praeductōriōrum | praeductōriārum | praeductōriōrum | |
| dative | praeductōriō | praeductōriae | praeductōriō | praeductōriīs | |||
| accusative | praeductōrium | praeductōriam | praeductōrium | praeductōriōs | praeductōriās | praeductōria | |
| ablative | praeductōriō | praeductōriā | praeductōriō | praeductōriīs | |||
| vocative | praeductōrie | praeductōria | praeductōrium | praeductōriī | praeductōriae | praeductōria | |
References
- “praeductorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.