praefatus

Latin

Etymology

Perfect participle of praefor

Participle

praefātus (feminine praefāta, neuter praefātum); first/second-declension participle

  1. prefaced etc.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praefātus praefāta praefātum praefātī praefātae praefāta
genitive praefātī praefātae praefātī praefātōrum praefātārum praefātōrum
dative praefātō praefātae praefātō praefātīs
accusative praefātum praefātam praefātum praefātōs praefātās praefāta
ablative praefātō praefātā praefātō praefātīs
vocative praefāte praefāta praefātum praefātī praefātae praefāta

References

  • praefatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praefatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.