praefiniens
Latin
Etymology
Present participle of praefiniō
Participle
praefiniēns (genitive praefinientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praefiniēns | praefinientēs | praefinientia | ||
| genitive | praefinientis | praefinientium | |||
| dative | praefinientī | praefinientibus | |||
| accusative | praefinientem | praefiniēns | praefinientēs praefinientīs |
praefinientia | |
| ablative | praefiniente praefinientī1 |
praefinientibus | |||
| vocative | praefiniēns | praefinientēs | praefinientia | ||
1When used purely as an adjective.