praegestiens
Latin
Etymology
Present participle of praegestiō
Participle
praegestiēns (genitive praegestientis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praegestiēns | praegestientēs | praegestientia | ||
| genitive | praegestientis | praegestientium | |||
| dative | praegestientī | praegestientibus | |||
| accusative | praegestientem | praegestiēns | praegestientēs praegestientīs |
praegestientia | |
| ablative | praegestiente praegestientī1 |
praegestientibus | |||
| vocative | praegestiēns | praegestientēs | praegestientia | ||
1When used purely as an adjective.