praegnatio
Latin
Etymology
From prae- + nāscor (“I am born”) + -tiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯ŋˈna.ti.ɔ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [preɲˈɲat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
praegnātiō f (genitive praegnātiōnis); third declension
- pregnancy
- Synonym: graviditās
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | praegnātiō | praegnātiōnēs |
genitive | praegnātiōnis | praegnātiōnum |
dative | praegnātiōnī | praegnātiōnibus |
accusative | praegnātiōnem | praegnātiōnēs |
ablative | praegnātiōne | praegnātiōnibus |
vocative | praegnātiō | praegnātiōnēs |
References
- praegnatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “praegnatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press