praeiacens
Latin
Etymology
Present participle of praeiaceō
Participle
praeiacēns (genitive praeiacentis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praeiacēns | praeiacentēs | praeiacentia | ||
| genitive | praeiacentis | praeiacentium | |||
| dative | praeiacentī | praeiacentibus | |||
| accusative | praeiacentem | praeiacēns | praeiacentēs praeiacentīs |
praeiacentia | |
| ablative | praeiacente praeiacentī1 |
praeiacentibus | |||
| vocative | praeiacēns | praeiacentēs | praeiacentia | ||
1When used purely as an adjective.