praeiciens
Latin
Etymology
Present participle of praeiciō
Participle
praeiciēns (genitive praeicientis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praeiciēns | praeicientēs | praeicientia | ||
| genitive | praeicientis | praeicientium | |||
| dative | praeicientī | praeicientibus | |||
| accusative | praeicientem | praeiciēns | praeicientēs praeicientīs |
praeicientia | |
| ablative | praeiciente praeicientī1 |
praeicientibus | |||
| vocative | praeiciēns | praeicientēs | praeicientia | ||
1When used purely as an adjective.