praeitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praeeō.

Participle

praeitus (feminine praeita, neuter praeitum); first/second-declension participle

  1. preceded

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praeitus praeita praeitum praeitī praeitae praeita
genitive praeitī praeitae praeitī praeitōrum praeitārum praeitōrum
dative praeitō praeitae praeitō praeitīs
accusative praeitum praeitam praeitum praeitōs praeitās praeita
ablative praeitō praeitā praeitō praeitīs
vocative praeite praeita praeitum praeitī praeitae praeita