praelectio
Latin
Etymology
From praelēctus + -tiō, from praelegō (“read aloud”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯ˈɫeːk.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [preˈlɛk.t̪͡s̪i.o]
Noun
praelēctiō f (genitive praelēctiōnis); third declension
- The act of reading aloud
- c. 35 CE – 100 CE, Quintilian, Institutio Oratoria:
- et hercule praelectio quae in hoc adhibetur ut facile atque distincte pueri scripta oculis sequantur
- and indeed reading aloud, which is to be employed, so that the boys can easily and clearly follow the writing with their eyes[1]
- et hercule praelectio quae in hoc adhibetur ut facile atque distincte pueri scripta oculis sequantur
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praelēctiō | praelēctiōnēs |
| genitive | praelēctiōnis | praelēctiōnum |
| dative | praelēctiōnī | praelēctiōnibus |
| accusative | praelēctiōnem | praelēctiōnēs |
| ablative | praelēctiōne | praelēctiōnibus |
| vocative | praelēctiō | praelēctiōnēs |
Descendants
- → English: prelection