praeliaris
Latin
Etymology
From praelium (“battle, combat”) + -āris, from proelium.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.liˈaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.liˈaː.ris]
Adjective
praeliāris (neuter praeliāre); third-declension two-termination adjective
- alternative form of proeliāris
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praeliāris | praeliāre | praeliārēs | praeliāria | |
| genitive | praeliāris | praeliārium | |||
| dative | praeliārī | praeliāribus | |||
| accusative | praeliārem | praeliāre | praeliārēs praeliārīs |
praeliāria | |
| ablative | praeliārī | praeliāribus | |||
| vocative | praeliāris | praeliāre | praeliārēs | praeliāria | |
References
- “praeliaris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeliaris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.