praeligans
Latin
Etymology
Present participle of praeligō.
Participle
praeligāns (genitive praeligantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praeligāns | praeligantēs | praeligantia | ||
| genitive | praeligantis | praeligantium | |||
| dative | praeligantī | praeligantibus | |||
| accusative | praeligantem | praeligāns | praeligantēs praeligantīs |
praeligantia | |
| ablative | praeligante praeligantī1 |
praeligantibus | |||
| vocative | praeligāns | praeligantēs | praeligantia | ||
1When used purely as an adjective.