praemeditatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praemeditor (I deliberare beforehand).

Pronunciation

Participle

praemeditātus (feminine praemeditāta, neuter praemeditātum); first/second-declension participle

  1. previously considered, premeditated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praemeditātus praemeditāta praemeditātum praemeditātī praemeditātae praemeditāta
genitive praemeditātī praemeditātae praemeditātī praemeditātōrum praemeditātārum praemeditātōrum
dative praemeditātō praemeditātae praemeditātō praemeditātīs
accusative praemeditātum praemeditātam praemeditātum praemeditātōs praemeditātās praemeditāta
ablative praemeditātō praemeditātā praemeditātō praemeditātīs
vocative praemeditāte praemeditāta praemeditātum praemeditātī praemeditātae praemeditāta

Descendants

  • English: premeditate