praemeditatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praemeditor (“I deliberare beforehand”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.mɛ.dɪˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.me.d̪iˈt̪aː.t̪us]
Participle
praemeditātus (feminine praemeditāta, neuter praemeditātum); first/second-declension participle
- previously considered, premeditated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praemeditātus | praemeditāta | praemeditātum | praemeditātī | praemeditātae | praemeditāta | |
| genitive | praemeditātī | praemeditātae | praemeditātī | praemeditātōrum | praemeditātārum | praemeditātōrum | |
| dative | praemeditātō | praemeditātae | praemeditātō | praemeditātīs | |||
| accusative | praemeditātum | praemeditātam | praemeditātum | praemeditātōs | praemeditātās | praemeditāta | |
| ablative | praemeditātō | praemeditātā | praemeditātō | praemeditātīs | |||
| vocative | praemeditāte | praemeditāta | praemeditātum | praemeditātī | praemeditātae | praemeditāta | |
Descendants
- → English: premeditate