praemittens

Latin

Etymology

Present participle of praemittō.

Participle

praemittēns (genitive praemittentis); third-declension one-termination participle

  1. forwarding

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative praemittēns praemittentēs praemittentia
genitive praemittentis praemittentium
dative praemittentī praemittentibus
accusative praemittentem praemittēns praemittentēs
praemittentīs
praemittentia
ablative praemittente
praemittentī1
praemittentibus
vocative praemittēns praemittentēs praemittentia

1When used purely as an adjective.