praenotatio
Latin
Etymology
praenotātus (perfect participle of praenotō) + -tiō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.nɔˈtaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.noˈt̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
praenotātiō f (genitive praenotātiōnis); third declension
- (Late Latin) The act of noting beforehand.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praenotātiō | praenotātiōnēs |
| genitive | praenotātiōnis | praenotātiōnum |
| dative | praenotātiōnī | praenotātiōnibus |
| accusative | praenotātiōnem | praenotātiōnēs |
| ablative | praenotātiōne | praenotātiōnibus |
| vocative | praenotātiō | praenotātiōnēs |
Descendants
- → Italian: prenotazione
References
- praenotatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.