praeponderatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praeponderō
Participle
praeponderātus (feminine praeponderāta, neuter praeponderātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praeponderātus | praeponderāta | praeponderātum | praeponderātī | praeponderātae | praeponderāta | |
| genitive | praeponderātī | praeponderātae | praeponderātī | praeponderātōrum | praeponderātārum | praeponderātōrum | |
| dative | praeponderātō | praeponderātae | praeponderātō | praeponderātīs | |||
| accusative | praeponderātum | praeponderātam | praeponderātum | praeponderātōs | praeponderātās | praeponderāta | |
| ablative | praeponderātō | praeponderātā | praeponderātō | praeponderātīs | |||
| vocative | praeponderāte | praeponderāta | praeponderātum | praeponderātī | praeponderātae | praeponderāta | |