praesentalis
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.sɛnˈtaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.s̬en̪ˈt̪aː.lis]
Adjective
praesentālis (neuter praesentāle); third-declension two-termination adjective
- present
- Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum, 20.
- Ursicinus, magister peditum praesentalis, calumniis appetitus discingitur.
- Ursicinus, present master of infantry, was assaulted by trickery and dismissed.
- Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum, 20.
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praesentālis | praesentāle | praesentālēs | praesentālia | |
| genitive | praesentālis | praesentālium | |||
| dative | praesentālī | praesentālibus | |||
| accusative | praesentālem | praesentāle | praesentālēs praesentālīs |
praesentālia | |
| ablative | praesentālī | praesentālibus | |||
| vocative | praesentālis | praesentāle | praesentālēs | praesentālia | |
References
- “praesentalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "praesentalis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- praesentalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016