praesentarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.sɛnˈta.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.s̬en̪ˈt̪aː.ri.us]
Adjective
praesentārius (feminine praesentāria, neuter praesentārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praesentārius | praesentāria | praesentārium | praesentāriī | praesentāriae | praesentāria | |
| genitive | praesentāriī | praesentāriae | praesentāriī | praesentāriōrum | praesentāriārum | praesentāriōrum | |
| dative | praesentāriō | praesentāriae | praesentāriō | praesentāriīs | |||
| accusative | praesentārium | praesentāriam | praesentārium | praesentāriōs | praesentāriās | praesentāria | |
| ablative | praesentāriō | praesentāriā | praesentāriō | praesentāriīs | |||
| vocative | praesentārie | praesentāria | praesentārium | praesentāriī | praesentāriae | praesentāria | |
References
- praesentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “praesentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press