praesentiens

Latin

Etymology

Present participle of praesentiō

Participle

praesentiēns (genitive praesentientis); third-declension one-termination participle

  1. feeling or perceiving beforehand, having a presentiment (of something)

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative praesentiēns praesentientēs praesentientia
genitive praesentientis praesentientium
dative praesentientī praesentientibus
accusative praesentientem praesentiēns praesentientēs
praesentientīs
praesentientia
ablative praesentiente
praesentientī1
praesentientibus
vocative praesentiēns praesentientēs praesentientia

1When used purely as an adjective.