praestabilis
Latin
Etymology
From praestō (“to excel”) + -bilis. No direct connection to stabilis, as exhibited by the ā.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯sˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [presˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
praestābilis (neuter praestābile, comparative praestābilior); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | praestābilis | praestābile | praestābilēs | praestābilia | |
genitive | praestābilis | praestābilium | |||
dative | praestābilī | praestābilibus | |||
accusative | praestābilem | praestābile | praestābilēs praestābilīs |
praestābilia | |
ablative | praestābilī | praestābilibus | |||
vocative | praestābilis | praestābile | praestābilēs | praestābilia |
References
- “praestabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praestabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praestabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.