praestantia

Latin

Etymology 1

From praestāns.

Noun

praestantia f (genitive praestantiae); first declension

  1. preeminence, superiority, excellence
    Synonym: superioritas
Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative praestantia praestantiae
genitive praestantiae praestantiārum
dative praestantiae praestantiīs
accusative praestantiam praestantiās
ablative praestantiā praestantiīs
vocative praestantia praestantiae
Descendants
  • French: prestance
  • Portuguese: prestância
  • Spanish: prestancia

Etymology 2

Participle

praestantia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of praestāns

References

  • praestantia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praestantia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "praestantia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • praestantia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.