praestitutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praestituō.
Participle
praestitūtus (feminine praestitūta, neuter praestitūtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praestitūtus | praestitūta | praestitūtum | praestitūtī | praestitūtae | praestitūta | |
| genitive | praestitūtī | praestitūtae | praestitūtī | praestitūtōrum | praestitūtārum | praestitūtōrum | |
| dative | praestitūtō | praestitūtae | praestitūtō | praestitūtīs | |||
| accusative | praestitūtum | praestitūtam | praestitūtum | praestitūtōs | praestitūtās | praestitūta | |
| ablative | praestitūtō | praestitūtā | praestitūtō | praestitūtīs | |||
| vocative | praestitūte | praestitūta | praestitūtum | praestitūtī | praestitūtae | praestitūta | |