praeterducens
Latin
Etymology
Present participle of praeterdūcō
Participle
praeterdūcēns (genitive praeterdūcentis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praeterdūcēns | praeterdūcentēs | praeterdūcentia | ||
| genitive | praeterdūcentis | praeterdūcentium | |||
| dative | praeterdūcentī | praeterdūcentibus | |||
| accusative | praeterdūcentem | praeterdūcēns | praeterdūcentēs praeterdūcentīs |
praeterdūcentia | |
| ablative | praeterdūcente praeterdūcentī1 |
praeterdūcentibus | |||
| vocative | praeterdūcēns | praeterdūcentēs | praeterdūcentia | ||
1When used purely as an adjective.