praetermittendus

Latin

Etymology

Future passive participle of praetermittō.

Participle

praetermittendus (feminine praetermittenda, neuter praetermittendum); first/second-declension participle

  1. which is to be permitted, neglected, overlooked

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praetermittendus praetermittenda praetermittendum praetermittendī praetermittendae praetermittenda
genitive praetermittendī praetermittendae praetermittendī praetermittendōrum praetermittendārum praetermittendōrum
dative praetermittendō praetermittendae praetermittendō praetermittendīs
accusative praetermittendum praetermittendam praetermittendum praetermittendōs praetermittendās praetermittenda
ablative praetermittendō praetermittendā praetermittendō praetermittendīs
vocative praetermittende praetermittenda praetermittendum praetermittendī praetermittendae praetermittenda