praevaliturus
Latin
Etymology
Future active participle of praevaleō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.waˈlɪ.tʊ.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.vaˈliː.t̪u.rus]
Participle
praevalitūrus (feminine praevalitūra, neuter praevalitūrum); first/second-declension participle
- about to be superior, about to prevail
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praevalitūrus | praevalitūra | praevalitūrum | praevalitūrī | praevalitūrae | praevalitūra | |
| genitive | praevalitūrī | praevalitūrae | praevalitūrī | praevalitūrōrum | praevalitūrārum | praevalitūrōrum | |
| dative | praevalitūrō | praevalitūrae | praevalitūrō | praevalitūrīs | |||
| accusative | praevalitūrum | praevalitūram | praevalitūrum | praevalitūrōs | praevalitūrās | praevalitūra | |
| ablative | praevalitūrō | praevalitūrā | praevalitūrō | praevalitūrīs | |||
| vocative | praevalitūre | praevalitūra | praevalitūrum | praevalitūrī | praevalitūrae | praevalitūra | |