praevaricatus
Latin
Etymology
Perfect participle of praevāricor
Participle
praevāricātus (feminine praevāricāta, neuter praevāricātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praevāricātus | praevāricāta | praevāricātum | praevāricātī | praevāricātae | praevāricāta | |
| genitive | praevāricātī | praevāricātae | praevāricātī | praevāricātōrum | praevāricātārum | praevāricātōrum | |
| dative | praevāricātō | praevāricātae | praevāricātō | praevāricātīs | |||
| accusative | praevāricātum | praevāricātam | praevāricātum | praevāricātōs | praevāricātās | praevāricāta | |
| ablative | praevāricātō | praevāricātā | praevāricātō | praevāricātīs | |||
| vocative | praevāricāte | praevāricāta | praevāricātum | praevāricātī | praevāricātae | praevāricāta | |
References
- "praevaricatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)