praevertus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praevertō.
Participle
praevertus (feminine praeverta, neuter praevertum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praevertus | praeverta | praevertum | praevertī | praevertae | praeverta | |
| genitive | praevertī | praevertae | praevertī | praevertōrum | praevertārum | praevertōrum | |
| dative | praevertō | praevertae | praevertō | praevertīs | |||
| accusative | praevertum | praevertam | praevertum | praevertōs | praevertās | praeverta | |
| ablative | praevertō | praevertā | praevertō | praevertīs | |||
| vocative | praeverte | praeverta | praevertum | praevertī | praevertae | praeverta | |