pransus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prandeō.

Participle

prānsus (feminine prānsa, neuter prānsum); first/second-declension participle

  1. breakfasted

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative prānsus prānsa prānsum prānsī prānsae prānsa
genitive prānsī prānsae prānsī prānsōrum prānsārum prānsōrum
dative prānsō prānsae prānsō prānsīs
accusative prānsum prānsam prānsum prānsōs prānsās prānsa
ablative prānsō prānsā prānsō prānsīs
vocative prānse prānsa prānsum prānsī prānsae prānsa

Derived terms

References

  • pransus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pransus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • pransus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.