praszczur

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *praščurъ.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpra.ʂt͡ʂur/
  • Rhymes: -aʂt͡ʂur
  • Syllabification: pra‧szczur

Noun

praszczur m pers

  1. great-great-great-grandfather
  2. distant ancestor
  3. great-great-grandson
    Synonym: praprawnuk

Declension

Declension of praszczur
singular plural
nominative praszczur praszczurowie
genitive praszczura praszczurów
dative praszczurowi praszczurom
accusative praszczura praszczurów
instrumental praszczurem praszczurami
locative praszczurze praszczurach
vocative praszczurze praszczurowie

Noun

praszczur m animal

  1. distant ancestor (of an animal)

Declension

Declension of praszczur
singular plural
nominative praszczur praszczury
genitive praszczura praszczurów
dative praszczurowi praszczurom
accusative praszczura praszczury
instrumental praszczurem praszczurami
locative praszczurze praszczurach
vocative praszczurze praszczury

Further reading

  • praszczur in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • praszczur in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.